ရင္ထဲမွ ခံစားခ်က္.......

ပင့္သက္ေတြအခါခါရွဳိက္
မ်က္၀န္းမွာမ်က္ရည္ေတြစိုစြတ္ေနတာ
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့ၿပီ
ရင္တစ္ခ်က္ခုန္တိုင္းမ်က္ရည္တစ္စက္
ေျမျပင္ေပၚအသာအယာဆင္းေျပးတာ
ၾကင္္္ိနာသူမင္းမသိပဲကိုး။
ေတြးလိုက္ရုံနဲ ့မ်က္ရည္၀ဲရတဲ့ထိ
၀မ္းနည္းတဲ့ခံစားခ်က္က
ၾကင္သူေပးတဲ့လက္ေဆာင္လား။
စိတ္ကူးထဲမွာျပန္ေတြးတိုင္း
၀ဲတက္လာတဲ့မ်က္ရည္စက္ေတြ
ငိုခဲ့ရတဲ့ညေတြ..........
ရင္ခုန္ခဲ့ရတဲ့ေန ့ေတြ
အမွတ္တရျဖစ္ရပ္ေတြမရွိဘဲ
အမွတ္တမဲ့ရင္ထဲေရာက္လာသူေရ
တို.ကိုဘယ္ေတာ့မွ မမုန္းဘဲထာ၀ရ
ခ်စ္ေနႏိုင္ပါေစ။ ။

(ခ်စ္တဲ့သူ ေပွ်ာ္ရႊင္ပါေစ)

ေတြးၾကည့္ၿခင္း.........

ေမ့ပစ္မယ္ဆိုမွ
အရင္ထက္ပိုၿပီးသတိရမိတယ္..

မစဲြလမ္းဘူးထင္ေပမယ့္
အိမ္မက္ထဲေရာက္ေရာက္လာတယ္..

စြန့္လွြတ္ခဲ့ရၿပီးမွ
ၿပန္ၿပီးပိုင္ဆိုင္ခ်င္လာတယ္..

မၿဖစ္ႏုိင္ေတာ့မွန္းသိရက္နဲ့လည္း
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထားေနမိတယ္..

ေ၀းသြားေတာ့မွ
ပိုပိုလြမ္းမိတယ္..

ကံႀကမၼာရယ္....
ေပါင္းစပ္ခြင့္မရမယ့္ ဘ၀ ႏွစ္ခုကို...
ဘာလို့မ်ား ဆံုဆည္းခြင့္ေတြေပးခဲ့ရတာလဲ...?

မ်က္ရည္........

အခ်စ္ဆိုတာ..........
ေကာင္းကင္ေပၚမွာ
လြတ္လပ္စြာပ်ံသန္းေနတဲ့
ငွက္တစ္ေကာင္လား........?
ခြဲခြာျခင္းဆိုတာ
ေကာင္းကင္ထက္က
ျပင္းထန္စြာတိုက္ခတ္လာတဲ့
မုန္တိုင္းတစ္ခုလား.........?
တမ္းတျခင္းဆိုတာ
ၾကမ္းတမ္းစြာရုိက္ႏွက္ေနတဲ့
ေကာင္းကင္ထက္က
မိုးၾကိဳးတစ္စင္းလား............?
ဒါဆို.........
မ်က္ရည္ေတြက
ေကာင္းကင္ေပၚမွာ
ျဖဴစင္တဲ့မိုးစက္ေလးပါပဲ။

ခ်စ္သူ.....

ခ်စ္သူ
မင္းကအခ်စ္ကို လြယ္တယ္လို.ထင္လား
ဘ၀က မလြယ္တာေသခ်ာတာေပါ့
ခ်စ္သူ
မင္းကအခ်စ္ကိုခ်ိဳၿမိန္မယ္လို. ထင္လား
တခါတရံ သိပ္ခါးတက္တယ္ေလ
ခ်စ္သူ
မင္းငါနဲ.အတူေနရရင္ေပွ်ာ္မယ္ ထင္လား
မၿမင္ရတဲ့ အခက္အခဲေတြအမ်ားၾကီးေနာ္
ခ်စ္သူ
မင္းငါကို သိပ္ေတြးပူတာဘဲလို. ထင္လား
ငါၿမင္ရၾကံဳရတာေတြကနည္းမွ မနည္းဘဲေလ
ခ်စ္သူ
မင္းက အရာရာကိုရင္ဆိုင္၀ံ့တယ္လို.ေၿပာခဲ့တယ္ေနာ္
ငါကေတာ့ အရာရာကိုေၾကာက္ေနမိတယ္..............
ခ်စ္သူ
မင္းရဲ.ေႏြးေထြးတဲ့လက္ တစံုနဲ.ငါ့ကိုေထြးေပြ.ထားပါ
ဒီေလာက္ဆို ငါအရာရာကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ။

ေတြးမိသမွ်...............

က်မအခုတေလာစာေရးဖို. စဥ္းစားတိုင္းဘာမွကို
ေရေရရာရာမထြက္လာဘူးၿဖစ္ေနတယ္....
ကဗ်ာလည္းမရ...စာလည္းမရေပါ့
ေရးခ်င္ေနတဲ့စဥ္းစားထားတဲ့အေၾကာင္းအရာတြက
အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ဘယ္ကဘယ္လိုစေရးရမွန္းမသိကိုမသိတာ....
စာေမးပြဲၾကီးကလည္းတအားနီးေနလို.ထင္တယ္။
စိ္တ္ေတြရႈတ္ေထြးေနတာလဲ
ပါတာေပါ့။ဒီေန.ေတာ့တပုဒ္ေရးဦးမွဆိုၿပီး ဘေလာ့ထဲ၀င္လိုက္တယ္....
ဘာအေၾကာင္းဘယ္လိုစေရးရပါ့....
ေအာ္...သိၿပီ ဟိုတပတ္က အကိုက သူ.ဘ၀ရဲ.မေမ့ႏိုင္တဲ့
ခ်င္းၿပည္နယ္က အေတြ.အၾကံုေတြကိုေၿပာၿပခဲ့တယ္ေလအဲဒီအေၾကာင္းေတြ
နားေထာင္ရင္းက်မလဲ စဥ္းစားမိတယ္။ဟုတ္တယ္...က်မ ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲ.ေဒသေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေရာက္ဖူးခဲ့ပါတယ္။
က်မ ေဖေဖနဲ.ေမေမက ၀န္ထမ္းေတြေလ.....သူတို.က
အထက္ကခ်မွတ္တဲ့အတိုင္းေၿပာင္းေရႊ.ေနၾကရေတာ့ ေဒသစံုကိုေရာက္ဖူးနတာေပါ့
မွတ္မွတ္ရရ က်မ ပထမဆံုးသတိသြားရမိတဲ့ေဒသ ကေတာ့ ရွမ္းၿပည္က ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ.ေလးပါ....အရမ္းေအးၿပီးေနလို.ေကာင္းတဲ့ေဒသေလးေပါ့။
ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ.ဆိုေပမယ့္ က်မတို.မိသားစုေနရတဲ့ေနရာက ၿမိဳ.မွာ မဟုတ္ပါဘူး....
ကမာၻေက်ာ္ ဂုတ္ထိပ္တံတားရွိတဲ့ ေတာင္တန္းေပၚကရြာေလးတရြာမွာပါ။
မႏၱေလး ကေန ေမၿမိဳ....ေမၿမိဳ.ကေန ...ေနာင္ခ်ိဳ...ေနာင္ခ်ိဳ ကေန
ဆက္ၿပီး ရထားတစ္တန္ ကားတစ္တန္နဲ. သြားရတဲ့ေနရာေလးပါ။
ကမာၻအၿမင့္ဆံုးတံတားေတြထဲမွာ စာရင္း၀င္ၿဖစ္တဲ့ တံတားၾကီးကို
ပထမဆံုးၿမင္လိုက္ရေတာ့ ..ဒီလိုေဒသမွာ က်မေနရလိမ့္မယ္လို.
အိမ္မက္ေတာင္မမက္ဖူးခဲ့ပါဘူး။
က်မ အဲဒီမွာေနခဲ့တဲ့တေလွ်ာက္လံုး တံတားၾကီးေပၚမွာ ရထားမလာခင္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္...တံတားၾကီးေအာက္ကို
သြားၿပီးဟိုးအေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္...။
အဲဒီတံတားၾကီးကိုဒီဘက္ထိပ္ကလွမ္းၾကည့္ရင္ အၿဖဴေရာင္ေဆးသုတ္ထားတဲ့ တံတားၾကီးကိုေၿမြၾကီးတေကာင္သဖြယ္ၿမင့္မားလွပစြာေတြ.ၿမင္ရတယ္ေလ..
တံတားရဲ. ဟိုးဘက္ေတာင္နံရံေတြကုိလည္းၾကည့္ဦး ...ေက်ာက္သားေတြကိုခြဲခ်ထားတာ
တိတိရိရိ ဘဲ....ေက်ာက္ေတာင္အၿမင့္ၾကီးေတြကတာ္ေတာ္ေလးလွတယ္..
အဲဒီတံတားနဲ.ပက္သက္ရင္ က်မၾကားဖူးတာကေတာ့ တံတားေပၚကေနခုန္ခ်ၿပီး
ေသေၾကာင္းၾကံတဲ့ အမ်ိဳးသမီးဟာ....ခုန္လဲခ်လိုက္ေရာ သူ.ထမိန္ကေလထီးၾကီးလိုၿဖစ္ၿပီး
အသက္မေသဘဲ ေၿခေထာက္က်ိဳးသြားတယ္တဲ့....က်မတို.ေနရတဲ့ေနရာ
ကအဲဒီတံတားကိုလွမ္းၿမင္ရတဲ့ ေတာင္ေပၚမွာေပါ့....
အရမ္းကိုေအးစိမ့္တဲ့ေနရာတခုပါ...
ညဖက္ဆိုရင္ မီးမဖိုဘဲ မအိပ္ႏိုင္ၾကဘူးလ။တခါတေလ
အေၿခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္
မီးဖိုခြင့္မရၾကဘူး။ အဲဒီအရပ္ကအရင္တုန္းက
သူပုန္ေတြအရမ္းေပါတယ္လို.ေၿပာၾကတယ္..
ညဖက္မီးဖိုခြင့္မရတဲ့ ေန.မ်ိဳးဆိုရင္ရတဲ့ဂြမ္းေစာင္ေလးကို
ေကြးေနေအာင္ၿခံဳရင္းအံၾကိတ္ၿပီး မ်က္ရည္ပူေတြစီးခဲ့ဖူးတယ္။
ေမေမကလည္း ေမာင္ေလးကတအားငယ္ေသးေတာ့ က်မကိုဂရုမစိုက္ႏိုင္ဘူးေလ...
ေဖေဖကလည္း ညဘက္က်ေတာ့တာ၀န္ရွိလို. မအိပ္ႏိုင္ရွာဘူး။
က်မ မွာေလ တေယာက္ထဲ....အားငယ္လိုက္တာ မေၿပာပါနဲ.ေတာ့..အဲဒီဘက္မွာ ကေသနတ္ေတြကိုင္ၾကတယ္..ကိုင္ခြင့္ရတယ္ေလ။
တခါေပါ့...ညဘက္ၾကီး...ေသနတ္သံေတြၾကားလို.က်မတို.ဘာလုပ္လို.
ဘာကိုင္ရမွန္းမသိဘူး...တဒို္င္းဒိုင္းနဲ. ကမာၻပ်က္သလားေအာက္ေမ့ရတယ္..
တညလံုးအိပ္မေပွ်ာ္ ဘဲ တကိုယ္လံးတုန္ယင္ေနခဲ့တာေပါ့....
မနက္က်ေတာ့ က်မတို.ေတာင္ေပၚက လူသံုးေယာက္က်တယ္တဲ့....
အားးးးးးး.....ေၾကာက္လိုက္တာ.....ဘာလို.မ်ားရက္ရက္စက္စက္
တေယာက္နဲတေယာက္သတ္ၾကၿဖတ္ၾကတာပါ့လိမ့္..
ေဖေဖေရာ.....ေဖေဖ...ေတာ္ေသးတာေပါ့....လက္ေမာင္းကိုဘဲထိတယ္တဲ့...
စိုးရိမ္စရာမရွိဘူးတဲ့......က်မ မၾကည့္ရက္လိုက္တာ..
ဒါေပမယ့္...အဲဒီေဒသေလးမွာ က်မေပွ်ာ္ပါတယ္...အဆိုးထဲက
အေကာင္းေတြလည္းရခဲ့ပါတယ္...က်မ တို.မိသားစုမကြဲမၿပားဘဲ တစ္အိမ္ထဲ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ.ေနခြင့္ရတယ္ေလ။
ေဒသခံလူေတြကလည္း အရမ္းကိုရိုးသားပြင့္လင္းၾကပါတယ္.
.ၿမိဳ.ေပၚမွာလိုဟန္ဆာင္မႈ.ေတြ လွည့္ဖ်ားမႈ.ေတြ ဘာမွမရွိၾကဘူး..
အားလံုးပကတိအတိုင္းေတြဘဲ။
အဲဒီတုန္းက က်မ သိပ္ငယ္ပါသးတယ္..က်မမွတ္မိသေလာက္ေပါ့ သူတို.ဆီမွာ
ဒူးရင္းသီးေတြ ေထာပတ္သီးေတြမလိုခ်င္မွ အဆံုးဘဲ...
ၿမိဳ.ေပၚမွာ ရွားၿပီးေစ်းၾကီးတဲ့ ဟာေတြေပါ့။
ေထာပတ္သီးဆိုတလံုး ငါးက်ပ္ရယ္တဲ့ေလ...မရွိလဲ စားခ်င္ရင္ အလကားခူးသြား..ရတယ္...သူတို.ကအဲဒီအသီး..ကိုမစားၾကဘူး..
စားရင္ဖ်ားၾကလို.တဲ့ အယူရွိၾကတယ္။
စိမ္းစားဥ ဆိုရင္လဲ...ရန္ကုန္ေရာက္မွာ ေအာ္...ငါၿမင္ဖူးတဲ့
စိမ္းစားဥနဲ.ေတာ္ေတာ္ကြာပါလားလို. ႏႈိုင္းယွဥ္မိတယ္.
ရွမ္းၿပည္က စိမ္းစားဥ ဆိုရင္ ရန္ကုန္က စိမ္းစားဥငါးလံုးေပါင္းစာလာက္ရွိတယ္..
အၾကီးၾကီးရယ္...
ေရွာက္ပန္းသီးတြလည္းအမ်ားၾကီး
ရန္ကုန္မွာေတာ့ ကၽႊဲေကာသီးေပါ့......အသီေတြအေၾကာင္းေၿပာလို.
အမွတ္ရေသးတယ္....စေတာ္ဘယ္ရီပင္ကို က်မ စေတြ.ဖူးပံုေပါ့...
က်မတို. ေနရတဲ့ အိမ္ေလးရဲ.ေနာက္မွာ စိုက္ခင္းေလးေတြရွိပါတယ္...
တေန. က်မ မနက္ႏိုးေတာ့မ်က္ႏွာသစ္ဖို.
ေရကလည္းစိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
ေအးစက္ၿပီးခဲခါနီးၿဖစ္ေနတယ္
ႏွာေခါင္း နဲ.ပါးစပ္ကလည္းအေငြ.ေတြတေထာင္းေထာင္းထြက္ေနေတာ့..
.ေရကိုလံုး၀မထိေတာ့ဘဲ...စိုက္ခင္း ဘက္ကိုအေႏြးထည္ေလးၿခံဳၿပီး
လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ခဲ့တယ္
မနက္ ေစာေစာစီးစီးႏိုးေနတဲ့ က်မ ကိုယ္ က်မလဲ
ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္တိုေနမိတယ္။ညကလည္းေအးလြန္းလို.
ေၿခေထာက္ေတြထံု က်ဥ္ကိုက္ခဲလို. ဦးစိုင္းတဘူးလံုးနီးပါးကုန္ေအာင္
လိမ္းေပးခဲ့တဲ့ ေဖေဖလည္းအိပ္ေမာက်ေနတယ္..
လူၾကီးေတြအားလံုးလည္းအိပ္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မို.လို. စိုက္ခင္းဘက္သြားလို.ရတာပါ
လူၾကီးေတြ သိရင္ .အဲဒီစိုက္ခင္းဘက္ က်မ ေၿခဦးေတာင္လွည့္ခြင့္ရမွာ
မဟုတ္ဖူး.....အဲဒါနဲ. က်မလဲ ဘာေတြ မ်ားရွိမလဲဆိုၿပီး
သိခ်င္ စိတ္နဲ. ထြက္ခဲ့တာေပါ့...
အဲဒီမွာေလ က်မ ၿမင္လိုက္ရတာက အစိမ္းေရာင္အရြက္လွလွေလးေတြၾကား
ကၿမင္ေနရတဲ့ အနီရဲရဲ အသီးေလးေတြအမ်ားၾကီးသီးေနတဲ့ အခင္းေလးပါဘဲ။
ဟား........က်မေတာ္ေတာ္ေလးရင္ခုန္သြားတာ သိလား..
ဘာၿဖစ္မွန္း မသိဘူး ရင္ထဲမွာတလွပ္လွပ္နဲ.ေလ...
က်မ အဲဒီစိုက္ခင္းေလးထဲေၿပး၀င္လိုက္ၿပီးေၿမၿပင္က
အစိမ္းေရာင္အရြကကေလးေတြဖံုးေနတဲ့ စေတာ္ဘယ္ရီ
အပင္ပုေလးကို ေသခ်ာထိုင္ၾကည့္လုိက္တယ္။
အို...........လွလိုက္တာ...တကယ္ပါ ...သိလား.....အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး က်မ ခ်စ္တက္ခဲ့တာထင္တာဘဲ..ဘာလို.လဲဆိုေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီ
ပင္ပုေလးကို က်မ သိပ္ခ်စ္သြားမိလ.ုိေလ။
အၾကာၾကီးငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့တာ...
စေတာ္ဘယ္ရီသီးလးကလဲ
က်မၾကည့္ေနတာ သိလို.လား မသိဘူး...
ရွက္လို.ထင္တယ္...သူ.မ်က္ႏွာေလးရဲ သထက္ရဲလာတယ္လို.ထင္မိတယ္
ႏွင္းမိုးေတြ ရြာလာတာေတာင္သတိမထားမိခဲ့ဘူး.....
တကိုယ္လံုးႏွင္းေတြရႊဲၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြၿပာလာၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္လာမွ
က်မကိုက်မ သတိထားမိလာတာေလ...
အဲလို သတိထားမိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ...စေတာ္ဘယ္ရီခင္းေလးရဲ.
ရင္ခြင္ထဲမွာ က်မ ေလာကၾကီးနဲ. ခဏတာ အဆက္အသြယ္ၿပတ္သြားခဲ့တယ္...
ေနာက္ေတာ့ တပတ္ေလာက္အားေဆးေတြခ်ိတ္ၿပီး
တပတ္ေလာက္ေဆးရံုတက္လိုက္ရတယ္ေလ.......
ေနာက္မွ ဂုတ္ထိပ္တံတားေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးရင္ခုန္ခဲ့ရတဲ့
အေတြ.အၾကံဳကိုေရးပါေတာ့မယ္..........။ ။
(ရန္ကုန္သူ)